ROLA RODZICA W TERAPII LOGOPEDYCZNEJ

              Rola rodzica i jego współpraca w terapii swojej pociechy jest ogromnie ważna. Oczywiste jest, że to logopeda czuwa nad wszystkim, daje wskazówki jak pracować w domu. To właśnie praca w domu jest jednym z czynników, dzięki któremu praca z dzieckiem owocuje zamierzonymi efektami.

         W pracy nad wadami wymowy ważny jest proces prawidłowego powtarzania wyrazów zawierających ćwiczoną głoskę.  Im będzie on systematycznie realizowana tym szybciej się zakończy terapia,  w przeciwnym razie będzie ona długa i żmudna.

          Ćwiczenia nie muszą zajmować dużej ilości czasu. Obowiązuje tu zasada mniej a częściej, będą wtedy lepsze rezultaty. Motywujmy dzieci, dzięki czemu one same będą wiedziały, że to ma jakiś sens przy czym zbudują dodatkowo swoją pewność siebie i chęć do dalszej współpracy.

 

 

Wskazówki dla rodziców dzieci uczęszczających na terapię logopedyczną.

Wady wymowy utrudniają naukę w szkole, są przyczynami trudności w nauce czytania, pisania i przysparzają wiele przykrych doświadczeń. Dlatego też należy dołożyć wszelkich starań,  aby im zapobiec jeśli to możliwe.

 W trosce o prawidłowy przebieg rozwoju mowy dziecka rodzice powinni podejmować odpowiednie działania profilaktyczne:

• Jak najwięcej mówić do dziecka, podczas zabiegów pielęgnacyjnych, zabaw, codziennych czynności i spacerów. Do dziecka należy mówić powoli i wyraźnie, a zdania nie powinny być zbyt długie. Należy unikać języka dziecinnego, spieszczeń. Ważne jest, aby dziecko widziało twarz osoby, która do niego mówi.
• Dostarczać różnych  bodźców dźwiękowych, śpiewać, nucić piosenki, słuchać bajek dźwiękowych. Rodzice powinni mieć świadomość, że niepotrzebnie i zbyt głośno włączony telewizor lub radio wprost „bombardują” niedojrzały układ nerwowy dziecka zbyt dużą ilością bodźców.
• Należy obserwować czy dziecko reaguje na dźwięki z otoczenia, ponieważ dobry słuch jest warunkiem rozwoju mowy.  Należy bacznie zwracać uwagę, czy dziecko odwraca głowę w kierunku źródła dźwięku.
  W przypadku, gdy brak jest takiej reakcji, można podejrzewać niedosłuch, konieczna jest wtedy kontrola lekarska.
• Jeżeli dziecko źle wymawia jakąś głoskę – nie każmy powtarzać wyrazów zawierających tę głoskę, ponieważ to tylko utrwala złą wymowę. Utrwalone złe nawyki mówienia dziecka trudno jest później skorygować i wydłuża to czas terapii logopedycznej.
• W okresie kształtowania się mowy nie należy dziecka leworęcznego zmuszać do posługiwania się ręką prawą. Naruszanie w tym okresie naturalnego rozwoju sprawności ruchowej zaburza funkcjonowanie mechanizmu mowy.
• Jeśli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mowy (rozszczepy warg, podniebienia, wady zgryzu lub uzębienia, krótkie wędzidełko podjęzykowe), konieczne jest zapewnienie opieki lekarza specjalisty.
• Rozwojowi mowy sprzyja karmienie piersią, ponieważ ssanie dziecka to najlepsze w tym okresie ćwiczenie języka i warg.
• W odpowiednim okresie rozwoju należy włączyć do diety dziecka pokarmy stałe. Zaburzenia połykania i żucia zwykle poprzedzają zaburzenia mowy.
• Warto zwrócić uwagę na to, w jaki sposób dziecko oddycha. Jeśli ma nawyk oddychania przez usta – należy skonsultować je z lekarzem laryngologiem.
• Zbyt długie ssanie smoczków, gryzaków, palca, itp.  –  wpływa na powstawanie zaburzeń w obrębie aparatu artykulacyjnego.

 

Wskazówki dla rodziców dzieci uczęszczających na terapię logopedyczną:

1. Nawiązanie kontaktu z logopedą w celu uzyskania informacji o stanie mowy dziecka i otrzymania informacji na temat pracy z dzieckiem w domu.

2. Dopilnowanie, aby dziecko systematycznie uczęszczało na zajęcia logopedyczne.

3. Utrwalanie z dzieckiem opanowanego materiału w ramach ćwiczeń domowych. Materiał do ćwiczeń zawarty jest w zeszycie, który dziecko przynosi na zajęcia.

4. Systematyczne, codzienne prowadzenie ćwiczeń z dzieckiem.

5. Prowadzenie ćwiczeń domowych w atmosferze spokoju, zrozumienia trudności dziecka (pośpiech i nerwowość utrudniają przyswajanie materiału).

6. Chwalenie dziecka za każde, nawet minimalne osiągnięcia, co znacznie mobilizuje do wysiłku.

 

Autor: Karolina Wanat-Kucięba